Πάρνηθα - Πεζοπορώντας τον Γυρο Θοδωρας

Η Μονή που επισκεπτόμαστε ονομάστηκε «Κλειστών» διότι περικλείεται από βουνά. Κατά την παράδοση, ένας ευσεβής χριστιανός, βλέποντας ένα παράδοξο φως, ανακάλυψε τη σεπτή και θαυματουργό εικόνα της Παναγίας της Ελεούσας στον απέναντι βράχο από την μονή, μέσα σε ένα κοίλωμα. Επειδή το μέρος ήταν ακατάλληλο όμως άρχισε να κτίζεται η μονή ακριβώς απέναντι, στην άλλη μεριά του φαραγγιού, εκεί που βρίσκεται σήμερα. Μάταια προσπάθησαν να φέρουν την εικόνα στην πλευρά που είναι τώρα η μονή. Δύο φορές η Παναγία ξαναγύρισε μόνη της στο αρχικό μέρος και οι κτίστες σταμάτησαν από φόβο. Έγινε ολονύκτιος παράκληση στη Θεοτόκο να δεχθεί να ιδρυθεί ο οίκος της στο ομαλότερο εκείνο σημείο, διά το παντελώς αδύνατον της μεταφοράς υλικών στο κοίλωμα εκείνο. Η Παναγία άκουσε, όπως φαίνεται, τις ικεσίες και δεν ξαναμετακινήθηκε, ενώ οι εργασίες συνεχίστηκαν αξιοθαύμαστα γρήγορα και ομαλά. Έτσι άρχισαν να ιδρύονται ασκηταριά στο γύρω χώρο και περί τον 12ο αιώνα ιδρύθηκε το μοναστήρι. Στο κοίλωμα της «Φανερωμένης» υπάρχουν πάμπολλα αφιερώματα των πιστών, ενώ το ακοίμητο καντήλι της το μεταφέρουν οι μοναχές με αξιοπερίεργο τρόπο από την Ιερά Μονή μέχρι απέναντι (περίπου 200 μ.) με τροχαλία.

Περπατάμε γύρω από την πέτρα Θοδώρας. Αυτή ονόμασε το διπλανό φαράγγι της, ώς φαράγγι Θοδώρας. Είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα της νοτιοδυτικής Πάρνηθας και επίσης αποτελεί αναρριχητικό πεδίο για τους πιό τολμηρούς. Ο όγκος της είναι τεράστιος και θα μπορέσουμε να την δούμε από το φαράγγι και να την φωτογραφίσουμε.

Περνώντας απο δύο ρέματα, ανακαλύπτουμε μικρά τμήματα αρχαίων υδραγωγείων. Τα νερά της Αττικής ήταν πάντα λιγοστά, γι’ αυτό από την αρχαιότητα οι κάτοικοι της κατασκεύασαν ένα θαυμαστό υδραγωγικό δίκτυο για τη μεταφορά των πηγαίων νερών της Πάρνηθας. Το δίκτυο αυτό επεκτάθηκε και τελειοποιήθηκε επί του Ρωμαίου αυτοκράτορα Αδριανού, γι’ αυτό και το υδραγωγείο ονομάστηκε Αδριάνειο. Το ρέμα της Θοδώρας και το αντίστοιχο υδραγωγείο διευθετήθηκε επί του Ρωμαίου αυτοκράτορα Αδριανού σε υδραγωγείο, που μετέφερε νερό στην πάσχουσα από λειψυδρία Ελευσίνα. Σώζονται σήμερα ίχνη του.

Το ρέμα Γιαννούλας είναι ένας ακόμα υδραγωγός που μετέφερε τα νερά του ρέματος από ένα μικρό φράγμα κοντά στη Μονή Κλειστών και ακολουθώντας τη διαδρομή Χασιά, Λιόσια, Πύργος Βασιλίσσης, ενώνονταν με άλλο υδραύλακα του Κηφισού και κατέληγε στον Ελαιώνα των Αθηνών.

Ξεκινώντας απο το μονοπάτι της Γιαννούλας θα περπατήσουμε παράλληλα με το ρέμα στο φαράγγι της Μονής Κλειστών. Καθ’ όλη τη διαδρομή ο δρόμος είναι ομαλός, ενώ θέα του βουνού θα υπάρχει σταθερά στα αριστερά μας. Η κλίση του δρόμου είναι αμελητέα ανηφορική και περπατώντας θα συναντήσουμε τελικά τον πρώτο χώρο ανάπαυλας, πολύ όμορφος με μεγάλο χώρο για πικνικ και παιχνίδια στην φύση. Θα κάνουμε μια σύντομη επίσκεψη σε ένα αρχαίο μονοπάτι, το Ρωμαικό υδραγωγείο. Αυτο τον δρόμο χρησιμοποιούσαν οι Ρωμαίοι ως κανάλι για την μεταφορά πρώτων υλών. Πολύ μικρό κομμάτι του όμως είναι έυκολα περπατήσιμο οπότε η επίσκεψή μας αυτή θα είναι σύντομη.

Περνώντας από το ρέμα Γιαννούλας (με προσοχή εάν έχει νερό) θα πάρουμε τον δρόμο για την Μονή Κλειστών. Η μονή είναι επισκέψιμη και ίσως να προλάβουμε να ακούσουμε και την λειτουργία. Περιποιημένη και όμορφη όπως και τα περισσότερα μοναστήρια της Ελλάδας, με ωραία μποστάνια, πετρόκτιστα κελιά και αίθουσες με μεγάλες θρησκευτικές πινελιές. Η θέα από την μονή είναι φανταστική και ενώ κάτω θα βλέπουμε το φαράγγι που ανεβαίνει προς το φημισμένο σπήλαιο Πανός, απέναντι θα έχουμε το εντυπωσιακό σπηλαιώδη βράχο στον οποίο φιλοξενείται η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας. Θα δούμε απο κοντά την ίδια την τροχαλία που καθημερινά μεταφέρει τα καντηλάκια απέναντι για την απαραίτητη ορθόδοξη δοξασία, και με ενα καλό ζουμ θα μπορέσουμε να απαθανατίσουμε τον απέναντι βράχο με τα αμέτρητα αντικείμενα δοξασίας που έχουν τοποθετηθεί κατά το αργό πέρασμα των αιώνων.

Συνεχίζουμε με ανηφόρα την οποία θα καλύψουμε όσο αργά χρειάζεται ώστε να κουραστούμε στο ελάχιστο. Μετά απο αρκετή ώρα θα αρχίσουμε να πλησιάζουμε τον χώρο του αρχαίου φρούριου Φυλής. Το ίδιο το φρούριο θα το επισκεφθούμε σε άλλη μας διαδρομή ενώ απο μερικά σημεία θα μπορούμε να το παρατηρήσουμε από μακριά. Εδώ ξεκινάει η διαδρομή να αποκτάει πυκνότερη χλωρίδα και να ομορφαίνει ακόμα περισσότερο απο όσο ήταν έως τώρα.

Ξεκινάμε να κατεβαίνουμε προς το φαράγγι Θοδώρας με το ομώνυμο ρέμα Θοδώρας. που συναντιέται πιο κάτω με το ρέμα του Φίχθι και συνεχίζει ενιαίο σαν ρέμα της Θοδώρας. Κατά το πέρασμα του ρέματος, το μονοπάτι περνά μέσα από ερείπια παλιών χτιστών δεξαμενών. Κατηφορίζουμε προς τα Διπόταμα, όπου συμβάλουν τα ρέματα της Γιαννούλας και της Θοδώρας. Μας περιμένει ένα πολύ όμορφο και σύντομο τμήμα το οποίο περνάει απο τα διπόταμα. Το φαράγγι σε αυτό το σημείο κλείνει αρκετά και θα προσθέσει άλλη μια ωραία ανάμνηση για αυτή την πεζοπορική ημέρα.

Ο τερματισμός είναι σε περιοχή με πολλά εστιατόρια, ότι πρέπει για να γυμνάσουμε και τα σαγόνια μας!