Χαμένοι στην Οίτη
Ζήσε μια εμπειρία που θα σου μείνει αξέχαστη. Τα μονοπάτια που περνάμε είναι καταπράσινα, τα τμήματα περνάνε δίπλα απο ποτάμι. Δροσιζόμαστε σε ποταμοδιάσχιση και επισκεπτόμαστε το πανέμορφο παρκάκι της Παύλιανης. Διανυκτερεύουμε σε 500+ υψόμετρο κάτω απο τα αστέρια. Τρώμε βραδινό και πρωϊνό στην ηρεμία του βουνού.
Το πάρκο της Παύλιανης. ξεκίνησε πριν από 30 χρόνια ως πάρκο αναψυχής για τη νεολαία της Παύλιανης Φθιώτιδας, ένα μικρό χωριό «σκαρφαλωμένο» στις πλαγιές της Οίτης, κι έφτασε στις μέρες μας να αποτελεί έναν από τους κορυφαίους προορισμούς της Στερεάς Ελλάδας, προσελκύοντας χιλιάδες επισκέπτες όλες τις εποχές του χρόνου. Γέφυρες με μουσική, κούνιες και αιώρες στα έλατα είναι λίγα απο αυτά που θα ζήσουμε. Στην είσοδο του πάρκου υπάρχει Μουσείο Υδροκίνησης στο οποίο στεγάζονται το Νεροπρίονο, ο νερόμυλος, το μαντάμι και η νεροτριβή. Πρόκειται για ένα γραφικό χωριό με παραδοσιακά πετρόσπιτα με τα έλατα, τις μηλιές και τις καστανιές να συνοδεύουν την θέα που προσφέρει στον Μαλιακό κόλπο. Κάποιοι λένε ότι η περιοχή είναι σαν να βγήκε από έναν πίνακα ζωγραφικής αλλά η αλήθεια είναι πως η περιοχή είναι η ίδια ένας μικρός πίνακας ζωγραφικής. Το ξύλο που εξέχει μετατρέπεται στη μύτη του Πινόκιο. Η ρωγμή στον τοίχο συνδέει δύο ραγισμένες καρδιές. Ένας σωλήνας γίνεται προβοσκίδα ελέφαντα. Μια αγελάδα είναι δεμένη σε ένα στύλο. Πίσω από τα κάγκελα του εγκαταλελειμμένου σπιτιού, ζωγραφισμένος ένας κατάδικος που σου ζητάει μια λίμα… Τα ρολόγια της ΔΕΗ στους τοίχους των σπιτιών βάφτηκαν αυτοκινητάκια. Από τους καθρέπτες στον δρόμο κρέμονται βούρτσες με την ένδειξη «Για να πας να χτενιστείς». Σε κάθε γωνία γάτες και ποντίκια παίζουνε κρυφτό και φυσικά κανένας κάδος σκουπιδιών δεν θυμίζει κάδο…Βέβαια η δημιουργικότητα των κατοίκων της Παύλιανης δεν περιορίστηκε μόνο εντός του οικισμού τους αλλά παρασύρθηκε από το ποτάμι και απλώθηκε μέσα στο πυκνό ελατοδάσος…