Περιγραφή ημέρας Μπαίνοντας στο φαράγγι το τοπίο αρχίζει και αλλάζει, βλέπουμε στον δρόμο μας καστανιές και όλο και πιο πλατύφυλλα δέντρα ξεκινάνε να κυριαρχούν στο στενό πέρασμα απο το οποίο κατεβαίνει νερό. Τα πλατάνια αρχίζουν και γίνονται αμέτρητα, σε χωματόδρομο ο οποίος σκεπάζεται απο τα νεκρά φύλλα της περασμένης εποχής. Το μονοπάτι βγαίνει απο τον δρόμο και ξεκινάει να κατεβαίνει παράλληλα στη ρεματιά και το πράσινο γίνεται ακόμα πιό πυκνό. Στην πορεία μας περιστασιακά είναι διαμορφωμένα ξύλινα σκαλοπάτια απο κορμούς, με μείξη έλατου, πλατανιού, κέδρου και άλλων δέντρων.
Το βραχώδες του φαραγγιού ξεκινάει να κάνει την παρουσία του καθώς το πλησιάζουμε σιγά σιγά. Η περιπέτεια αρχίζει και γίνεται ακόμα πιό έντονη αφού καθώς το φαράγγι στενεύει, μας περνάει απο τοπίο με διαφορετικά φυσικά χαρακτηριστικά. Σε ένα σημείο κατεβαίνουμε ξύλινη σκάλα με την βοήθεια στηριγμάτων με μικρό ύψος (~5m) και συνεχίζοντας, το φαράγγι μας περνάει απο στενά σημεία με μειωμένο φώς και μεγάλη ομορφιά. Σε ένα σημείο υπάρχει κατάβαση σε μεταλλικά σκαλάκια στηριγμένα μόνιμα πάνω στο βράχο με επιπλέον συρματόσχοινο για κράτημα με τα χέρια.
Περπατώντας το στενό κομμάτι, η πορεία μας θα έχει σημεία με καθαρά βράχινο πεδίο, και σημεία λίγο πιο φαρδιά τα οποία έχουν βλάστηση, τα οποία εναλάσσονται μεταξύ τους. Μετά απο τα λιγα στενά σημεία που θα περάσουμε το φαράγγι ξεκινάει να γίνεται πιό ομαλό με βλάστηση και χαρακτηριστικά ζούγκλας τα οποία ειναι χαρακτηριστικά ενος φαραγγιού με μεγάλη ομορφιά και πολύ ζωή. Μετά απο κάποια ώρα το μονοπάτι μας βγάζει απο την κοίτη του ποταμού Κάστορα συνεχιζοντας λίγο πιο ψηλά. Βγαίνουμε απο το κυρίως ποτάμι και συνεχίζουμε λιγο ψηλότερα πριν ξαναμπούμε στο ποταμό Κάστορα. Το κομμάτι που οδηγεί προς την φημισμένη ξύλινη σκάλα σε μερικά σημεία είναι στενά, χωρίς όμως επικινδυνότητα ή γκρεμούς. Σε όλα τα στενά κομμάτια του μονοπατιού υπάρχουν σημεία για να κρατηθεί κάποιος χωρίς να σημαίνει οτι χρειάζεται, καθώς σχεδόν όλοι τα περνάνε εύκολα.
Η ξύλινη σκάλα είναι χαρακτηριστική του φαραγγιού και είναι μια φανταστική προσθήκη στην διαδρομή. Το κομμάτι πριν και μετά την σκάλα θα μας δώσει φανταστική θέα όχι μόνο μπροστά στο φαράγγι το οποίο κατεβαίνουμε, αλλα επίσης ωραίες εικόνες προς τα πίσω. Η συνέχεια του μονοπατιού μετά την σκαλα είναι κατηφορική με καλά συντηρημένο και φαρδύ μονοπάτι το οποίο σε μερικά σημεία είναι πλακόστρωτο και τα πεσμένα βράχια έχουν αφεθεί να δώσουν ωραία διακοσμητικά χαρακτηριστικά πέρα απο το εξαιρετικά πολύ πράσινο που θα έχουμε παντού γύρω μας. Σιγα σιγα το μονοπάτι αρχίζει και κατεβαίνει και πάλι προς τον ποταμό Κάστορα και το τοπίο αλλάζει για ακόμη μια φορά. Από το λίγο πιό ξηρό περιβάλλον με τις βελανιδιές στο οποίο ήμασταν ψηλότερα, σε τοπίο με μεγάλη ομορφιά χαρακτηριστικό των ποταμών.
Συνεχίζοντας, το μονοπάτι δίνει χώρο σε παλιό δασικό δρόμο που κατευθύνεται παράλληλα στην ρεματιά. Το φαράγγι αυτό λέγεται Βρυσιώτικο φαράγγι και το μονοπάτι θα μας περάσει απο το σπήλαιο Ρεξίνι και το σπήλαιο Αγ.Λουκά. Το διπλανό ασκητήριό του είναι συνήθως κλειστό. Το σπήλαιο Ρεξίνι είναι ενα κτισμένο τοίχωμα σε μια σπηλιά ετσι ωστε να λειτουργήσει ως καταφύγιο. Θα το δούμε απο χαμηλά αφού η ανάβαση σε αυτό είναι δύσκολη και επικίνδυνη. Θα συνεχίσουμε προς το σπήλαιο Αγ.Λουκά η οποία σύντομη διαδρομή μας είναι κατάφυτη δίπλα σε παραπόταμο του Κάστορα με τα ψηλά δέντρα να πνίγουν το φώς. Στο δρόμο μας θα βλέπουμε μικρά καταρρακτάκια που σχηματίζονται απο τα “σκαλάκια” που δημιουργούν οι κροκάλες στο ποτάμι.
Στο τελευταίο κομμάτι της διαδρομής μας θα επιστρέψουμε απο τον ίδιο δρόμο προς τον ποταμό Κάστορα και θα αλλάξουμε πορεία προς το Καστόρειο. Προαιρετικά και εάν μείνει χρόνος θα πάμε στο εκκλησάκι Μισοσπορίτισσας που βρίσκεται μεσα στο χωριό. Είναι χτισμένο μέσα σε σπηλιά, υπήρξε το ασκητήριο του Αγίου Θεοκλήτου και έχει πολύ ωραία θέα απο ψηλά προς όλο το Καστόρειο.
