Γύρος Θοδώρας
Η Μονή που επισκεπτόμαστε ονομάστηκε «Κλειστών» διότι περικλείεται από βουνά. Κατά την παράδοση, ένας ευσεβής χριστιανός, βλέποντας ένα παράδοξο φως, ανακάλυψε τη σεπτή και θαυματουργό εικόνα της Παναγίας της Ελεούσας στον απέναντι βράχο από την μονή, μέσα σε ένα κοίλωμα. Επειδή το μέρος ήταν ακατάλληλο όμως άρχισε να κτίζεται η μονή ακριβώς απέναντι, στην άλλη μεριά του φαραγγιού, εκεί που βρίσκεται σήμερα. Μάταια προσπάθησαν να φέρουν την εικόνα στην πλευρά που είναι τώρα η μονή. Δύο φορές η Παναγία ξαναγύρισε μόνη της στο αρχικό μέρος και οι κτίστες σταμάτησαν από φόβο. Έγινε ολονύκτιος παράκληση στη Θεοτόκο να δεχθεί να ιδρυθεί ο οίκος της στο ομαλότερο εκείνο σημείο, διά το παντελώς αδύνατον της μεταφοράς υλικών στο κοίλωμα εκείνο. Η Παναγία άκουσε, όπως φαίνεται, τις ικεσίες και δεν ξαναμετακινήθηκε, ενώ οι εργασίες συνεχίστηκαν αξιοθαύμαστα γρήγορα και ομαλά. Έτσι άρχισαν να ιδρύονται ασκηταριά στο γύρω χώρο και περί τον 12ο αιώνα ιδρύθηκε το μοναστήρι. Στο κοίλωμα της «Φανερωμένης» υπάρχουν πάμπολλα αφιερώματα των πιστών, ενώ το ακοίμητο καντήλι της το μεταφέρουν οι μοναχές με αξιοπερίεργο τρόπο από την Ιερά Μονή μέχρι απέναντι (περίπου 200 μ.) με τροχαλία.
Περπατάμε γύρω από την πέτρα Θοδώρας. Αυτή ονόμασε το διπλανό φαράγγι της, ώς φαράγγι Θοδώρας. Είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα της νοτιοδυτικής Πάρνηθας και επίσης αποτελεί αναρριχητικό πεδίο για τους πιό τολμηρούς. Ο όγκος της είναι τεράστιος και θα μπορέσουμε να την δούμε από το φαράγγι και να την φωτογραφίσουμε.
Περνώντας απο δύο ρέματα, ανακαλύπτουμε μικρά τμήματα αρχαίων υδραγωγείων. Τα νερά της Αττικής ήταν πάντα λιγοστά, γι’ αυτό από την αρχαιότητα οι κάτοικοι της κατασκεύασαν ένα θαυμαστό υδραγωγικό δίκτυο για τη μεταφορά των πηγαίων νερών της Πάρνηθας. Το δίκτυο αυτό επεκτάθηκε και τελειοποιήθηκε επί του Ρωμαίου αυτοκράτορα Αδριανού, γι’ αυτό και το υδραγωγείο ονομάστηκε Αδριάνειο. Το ρέμα της Θοδώρας και το αντίστοιχο υδραγωγείο διευθετήθηκε επί του Ρωμαίου αυτοκράτορα Αδριανού σε υδραγωγείο, που μετέφερε νερό στην πάσχουσα από λειψυδρία Ελευσίνα. Σώζονται σήμερα ίχνη του.
Το ρέμα Γιαννούλας είναι ένας ακόμα υδραγωγός που μετέφερε τα νερά του ρέματος από ένα μικρό φράγμα κοντά στη Μονή Κλειστών και ακολουθώντας τη διαδρομή Χασιά, Λιόσια, Πύργος Βασιλίσσης, ενώνονταν με άλλο υδραύλακα του Κηφισού και κατέληγε στον Ελαιώνα των Αθηνών.