4 Μαϊ - Δρυόδασος Ευαγγελίστριας

Ο Ελικώνας είναι γνωστός από την Ελληνική μυθολογία διότι υπήρχαν σε αυτόν δύο πηγές αφιερωμένες στις Μούσες: η Αγανίππη και η Ιπποκρήνη, και οι δύο έχουν τη λέξη “άλογο” (ίππος) στο τοπωνύμιο τους. Κατά τον ύστερο έβδομο αιώνα π.Χ., ο ποιητής Ησίοδος εξύμνησε τη νεότητά του όταν βοσκούσε τα πρόβατά του στις πλαγιές του Ελικώνος, όπου ο Έρως και οι Μούσες ήδη είχαν ιερά και ένα χορευτικό πεδίο κοντά στην κορυφή, όπου “τα παλλόμενα πόδια τους ξυπνούν την ερωτική επιθυμία”. Εκεί οι Μούσες τον ενέπνευσαν και άρχισε να τραγουδά την απαρχή των θεών. Έτσι ο Ελικών έγινε το έμβλημα της ποιητικής εμπνεύσεως. Ο Ησίοδος αναφέρει άλλες πηγές που ήταν άντρα των Μουσών: “Λούζουν τα μικρά τους σώματα στο νερό του Περμεσσού ή της Ιπποκρήνης ή του στοιχειωμένου Ολμειού”. Στον Ελικώνα ευρίσκετο επίσης η πηγή όπου ο Νάρκισσος εμπνεύστηκε από την ίδια του την ομορφιά.

Μια αρκετά εύκολη διαδρομή που εχει εξαιρετική ομορφιά, με πολλές εναλλαγές και άρωμα δάσους.

Στην διαδρομή αυτή η εκκίνησή μας είναι απο δρόμο τον οποίο πολύ γρήγορα αφήνουμε για να πατήσουμε χώμα. Περπατώντας στην αρχή του δάσους, αυτό μας υποδέχεται με αραιά πουρνάρια τα οποία σιγά σιγά αρχίζουν και φ΄θίνουν αφου πλησιάζουμε στο κυρίως δάσος με τα ψηλότερα πλέον δένδρα. Το μονοπάτι ειναι ελαφρώς ανηφορικό αλλα όμορφο και μας δίνει ήδη θέα προς τα χαμηλότερα επίπεδα της περιοχής. Μπροστά μας θα βλέπουμε διαρκώς το τεράστιο δάσος στο οποίο θα μπούμε, και το ελαφρώς βραχώδες του εδάφους θα αλλάξει σιγά σιγά σε έδαφος πολύ ευχάριστο στο περπάτημα, με καθόλου πέτρα, παρα μόνο χώμα και φύλλα.

Έχοντας μπεί για τα καλά στο δάσος, θα συνεχίσουμε με ενα πολύ όμορφο τμήμα το οποίο μοιάζει με φαραγγάκι. Τα χαρακτηριστικά του τοπίου μας φέρνουν αυτή την αίσθηση καθώς ανεβαίνουμε στενό πέρασμα με διαρκείς κροκάλες οι οποίες όμως είναι εύκολες στην διάσχιση, χωρίς να χρειαστει καν να χρησιμοποιήσουμε τα χέρια μας. Το σημείο αυτο ειναι πολύ όμορφο και θα εντυπωσιάσει οχι μόνο αυτούς που μπαίνουν πρώτη φορά σε φαράγγι, αλλα ακόμα και αυτούς που το έχουν ξανακάνει. Το φαραγγάκι αυτό ειναι στεγασμένο απο αμέτρητους δρύς, με την δροσιά και τα βρύα που χαρακτηρίζουν ενα τέτοιο όμορφο μέρος.

Αφού τελειώσουμε το μικρό τμήμα του φαραγγιού, συνεχίζουμε μέσα στο δάσος το οποίο για λιγο αραιώνει αλλα στο οποίο πρόκειται να μπούμε με όλη την σημασία της έννοιας. Ακολουθούμε ενα μονοπάτι το οποίο αρχίζει και φθίνει, μέχρι που τελικά εξαφανίζεται. Εδώ θα συνεχίζουμε σε ενα εκπληκτικό τμήμα που είναι εκτός μονοπατιού αλλα πανέμορφο. Περπατώντας στο έδαφος του δάσους, οι δρύς που είναι παντού γύρω μας είναι πάνω απο τα κεφάλια μας και αμέτρητοι. Το κομμάτι αυτό είναι λίγο δυσκολότερο απο ενα μονοπάτι, αλλα γενικά εύκολο για τους περισσότερους, το οποίο αξίζει κάθε του εκατοστό!

Το τμήμα αυτό ειναι αρκετά μεγάλο για να μας χαρίσει τουλάχιστον μια ώρα ευχαρίστησης μέσα σε αυτό. Η συνέχεια εχει αρκετό δάσος ακόμα και συνεχίζουμε κατηφορικά προς ενα άλλο μονοπάτι το οποίο θα μας συνεχίζει σε άλλα κομμάτια του. Η κατηφόρα αυτή χρειάζεται λίγη προσοχή αλλα ειναι κάτι το οποίο είναι γενικά βατό. Μπαίνοντας στο μονοπάτι μετά την κατηφόρα, η πορεία μας συνεχίζεται για πολύ ώρα ακόμα κάτω απο τα ψηλά δέντρα και είναι γενικά χωρίς σημαντικές ανηφόρες ή κατηφόρες. Η ευθεία αυτή θα διαρκέσει αρκετά πριν τελικά φτάσουμε στο σημείο που θα μας περιμένει το πούλμαν.

Μετά το τέλος της διαδρομής μας θα φάμε σε τοπικό εστιατόριο της περιοχής.