Μαιναλο - Δολινη, Τζελατη 1868, δρακοτρυπα

Κάνουμε μια πολύ όμορφη πεζοπορία σε οροπέδιο του Μαινάλου με υψόμετρο. Επισκεπτόμαστε την δολίνη Κεχρωτής, ανεβαίνουμε στην δεύτερη πιό υψηλή κορυφή του Μαινάλου, και επισκεπτόμαστε την σπηλιά Δρακότρυπα!

Οι δολίνες είναι δημιουργημένες με φυσικό τρόπο που δημιουργούνται σε ορεινές περιοχές που καταβυθίζεται το έδαφος και είναι συνήθως μικροί σε μέγεθος. Περιβάλλονται απο υψηλότερες πλαγιές και κορυφές οι οποίες περιορίζουν την κυκλοφορία του αέρα σε αυτές, με σημαντική μείωση της κυκλοφορίας του περιβάλλοντος αέρα. Στις δολίνες επικρατούν περίοδοι παγετού και ιδιαίτερα χαμηλές τιμές θερμοκρασίας. Η πιο χαμηλή καταγράφηκε τον Ιανουάριο του 2012, με τιμή -35.3 βαθμούς. Η συγκεκριμένη έχει χαρακτηριστεί ώς το ψυχρότερο σημείο της Ελλάδας.

Το σπήλαιο δρακότρυπα εξερευνήθηκε με πρωτοβουλία του συλλόγου των απανταχού Βυτιναίων το 1969 με την βοήθεια της σπηλαιολόγου Άννα Πετροχείλου. Το σπήλαιο αποτελείται απο 6 κυρίους θαλάμους, απο τους οποίους μόνο ο πρώτος είναι εύκολα επισκέψιμος χωρίς εξοπλισμό. Ο πρώτος θάλαμος είναι μεγέθους 15×12 και χωρίζεται σε 2 τμήματα. Το σπήλαιο αυτό κατα την περίοδο της Τουρκοκρατίας αποτέλεσε καταφύγιο των διωκόμενων κλεφτών και ήταν ενα απο τα κρησφύγετα του Κόλλια του Βυτινιώτη αλλα και άλλων. Στην μυθική περίοδο αναφέρεται ως χώρος ανάπαυσης του θεού Πανός, ενώ η τοποθεσία εμπλέκεται στο μύθο της Καλλιστούς και της Αταλάντης. Ο χώρος του σπηλαίου εχει πανοραμική θέα προς την Βυτίνα και των γύρω χωριών.

Η όλη διαδρομή μας ειναι μόνο 6 χιλιόμετρα σε μονοπάτι, και τα υπόλοιπα σε δασικό δρόμο εύκολο στο περπάτημα. Ξεκινάμε απο κατάφυτο σημείο και προχωράμε σε δασικό δρόμο με πολύ ελαφριά κλίση για το πρώτο χιλιόμετρο, με λίγο αυξημένη στην συνέχεια για τα επόμενα δύο. Κατα την διάρκεια της πορείας μας θα περπατήσουμε σε δρόμο μεσα σε πυκνό ελατόδασος σε υψόμετρο 1600-1700 με μεγάλα και ψηλά έλατα και θα μας γίνει αισθητή η καθαρότητα του αέρα. Σιγά σιγά θα προσεγγίσουμε το σημείο του πρώτου οροπέδιου στο οποίο βρίσκεται το ένα απο τα σημεία μέτρησης θερμοκρασίας. Δεν ειναι τυχαίο πως αυτό το σημείο που παγώνει δεν έχουν καταφέρει τα έλατα να το κατακτήσουν, και συναντάμε μόνο χαμηλή και εποχιακή βλάστηση. Θα δούμε το σημείο μέτρησης και θα συνεχίσουμε την πεζοπορία μας στο καταπράσινο αυτό βουνό.

Η συνέχεια μας περνάει μέσα απο το οροπέδιο όπου θα μπορέσουμε μετά απο 2 χιλιόμετρα να πιάσουμε ενα παλιό μονοπάτι υλοτόμων το οποίο είναι πανέμορφο και μας περνάει μέσα απο το ελατόδασος που ανεβαίνει προς την κορυφή Τζελάτη. Είμαστε πλέον μέσα στο δάσος, περνάμε ανάμεσα απο τα πανύψηλα έλατα με στιβαρούς κορμούς και ανεβαίνουμε προς την κορυφή.

Η ανάβαση προς την κορυφή είναι μεσα απο το ελατόδασος όμως σιγά σιγά το τοπίο γίνεται αλπικό και πιό άγριο, αφού στο ανώτερο κομμάτι της Τζελάτης τα έλατα φθίνουν. Επίσης εδώ η χαμηλή βλάστηση και το βράχινο τοπίο επικρατούν, δίνοντάς μας μια εξαιρετική εμπειρία κορυφής. Εδώ, στα 1868 βλέπεις παντού τριγύρω. Βλέπουμε την κορυφή Πρ.Ηλία πάνω απο το χιονοδρομικό Μαινάλου, Νότια προς Αλωνίσταινα, Πιάνα, Μουρτζιά 1762, Δυτικά Ελάτη, Μαδάρα 1585, και τις πλαγιές βόρεια της Βυτίνας και Νυμφασίας! Η πανοραμική θέα που έχεις απο την Τζελάτη θα σου μείνει στην μνήμη…

Για να φύγουμε απο την κορυφή, χαμηλώνουμε και πάλι σε υψόμετρο μπαίνοντας στο όμορφο ελατόδασος ξανά κατεβαίνοντας απο άλλη πλευρά σε πορεία εντός και εκτός μονοπατιού το οποίο έχει σχεδόν σβηστεί. Κατεβαίνουμε προς το δεύτερο σημείο οπου οι μετεωρολόγοι καταγράφουν τις ακραίες θερμοκρασίες το οποίο έχει παρόμοια μορφολογία με την πρώτη περιοχή Δολίνης. Ένα ακόμα πανέμορφο τμήμα μας περιμένει το οποίο πρώτοι εμείς καταγράψαμε και μας περνάει απο ενα πανέμορφο ρέμα κατάφυτο με έλατα τα οποία εχουν μείνει φανερά ανέγγιχτα αφού τα κλαδιά τους ξεκινούν καταπράσινα απο πολύ χαμηλά.

Προσεγγίζουμε μετά τον δρόμο που θα μας οδηγήσει στην δρακότρυπα, ενας δρόμος σε υψόμετρο 1550-1450 που κινείται προς την Βυτίνα και μας δίνει πολλά παράθυρα με θέα προς αυτή και την Νυμφασία και στους όμορφους μικρούς οικισμούς ανάμεσα στα δύο αυτά χωριά. Η πορεία μας είναι ελαφρώς κατηφορική, και προχωράμε σε περιβάλλον παρόμοιο με αυτό της αρχής. Δασικός δρόμος με έλατα δεξιά και αριστερά τα οποία προσπαθούν να μας κλέψουν τον ήλιο και την θέα! Σύντομα φτάνουμε στην δρακότρυπα στα 1450 και την εξερευνούμε. Έχε έτοιμο τον φακό σου για να δείς και να φωτογραφίσεις το εσωτερικό του σπηλαίου! Μπορεί να είναι μικρό αλλα είναι πανέμορφο.

Συνεχίζοντας τον χωματόδρομο φτάνουμε σε ενα πολύ όμορφο ρέμα το οποίο θα κατεβούμε και θα μας οδηγήσει στην Βυτίνα. Η φύση σε αυτό το τμήμα είναι ακόμα πιό όμορφη, αφού έχουν προστεθεί επιπλέον δέντρα που διψάνε παραπάνω απο τα έλατα, αναρριχώμενα και άλλα που κάνουν τον χώρο λίγο πιο χαρακτηριστικό της ζούγκλας. Θα περάσουμε επίσης μικρά τμήματα που προσδίδουν το αίσθημα φαραγγιού που μας δίνει ακόμα μεγαλύτερο δέος για αυτό το δημιούργημα της φύσης.