Ημέρα 1. Ρέμα Ορλιά. Βάθρες και καταρράκτες Ορλιά. Καταρράκτης Κοκκινόβραχου

Στο ρέμα Ορλιά ξεκινάμε την πανέμορφη αποστολή μας. Ο Ορλιάς, σύμφωνα με τον μύθο αρνήθηκε να εξαγνίσει τις Μαινάδες που θέλησαν να ξεπλύνουν εκεί τα χέρια τους από το αίμα του Ορφέα, και τότε εξαφανίστηκε απο την ντροπή του. Εξαφανίστηκε προς το έδαφος και εμφανίστηκε ξανά στο σημείο που είναι τώρα, δίπλα στην περιοχή Δίον. Είναι ένας από τους ομορφότερους καταρράκτες του Ολύμπου και υψώνεται στα 18 μέτρα. Ξεκινώντας την διαδρομή μας συναντάμε κατευθείαν τον ποταμό και ξεκινάμε τις βουτιές και απολαμβάνουμε τα κρυστάλλινα νερά του. Δύο βάθρες με μικρότερους καταρράκτες θα μας καλούν να ξεκινήσουμε την πορεία μας δροσισμένοι και κατενθουσιασμένοι. Η πορεία προς τον μεγάλο καταρράκτη θα μας πάρει πάνω απο μια ώρα και θα μπορούμε και εκεί να δροσιστούμε στα νερά του Ορλιά. Η πορεία μας θα είναι μέσα σε δασάκι με ψηλά δέντρα. Θα κινούμαστε δίπλα στον ποταμό και θα ακούμε τα νερά του στην διαδρομή αυτή μέχρι να βρούμε και τον μεγάλο καταρράκτη. Το μπάνιο στα νερά αυτά είναι άκρως τονωτικό και παρόλο που είναι αρκετά κρύο, μετα απο λίγο το συνηθίζεις και θέλεις να κάτσεις μεσα παρόλο την χαμηλή θερμοκρασία του! Το κατάφυτο μονοπάτι θα μας συνεχίσει ανηφορικά καθώς ξεκινάμε να παίρνουμε ύψος και να βγαίνουμε απο το φαράγγι. Ανεβαίνουμε προς το πρώτο καταφύγιο μας, το καταφύγιο Κορομηλιάς. Η πολύ όμορφη θέα του θα μας κρατήσει για αρκετή ώρα έξω μέχρι να πέσει ο ήλιος και να βολευτούμε μέσα όπου και θα διανυκτερεύσουμε. Το καταφύγιο είναι ένα διώροφο κτήριο μακεδονίτικου χαρακτήρα, με εμβαδόν 220 τμ. Ο ξενώνας αποτελείται από τρία δωμάτια με σύνολο 18 κλινών (9 κουκέτες). Ο ξενώνας εξυπηρετείται από δικό του μπάνιο και WC.Στο ισόγειο του κτιρίου λειτουργεί πλήρης κουζίνα και σαλοτραπεζαρία. Προσφέρονται όλα τα γεύματα με αγνά και σπιτικά υλικά φτιαγμένα με μεράκι και καλή διάθεση.

Ημέρα 2. Μέση ζώνη. Ο δρόμος προς Πετρόστρουγκα

Ξεκινώντας το πρωί θα ακολουθήσουμε το παλιό μονοπάτι που χρησιμοποιούταν για την κτηνοτροφία και την υλοτομία απο και προς το Δίον. Το μονοπάτι κατευθύνεται προς την μέση και αργότερα προς την υψηλότερη αλπική ζώνη του βουνού. Συνεχίζουμε περνώντας απο δάση τα οποία διαθέτουν διασταυρώσεις προς βοσκοτόπια και μια πηγή. Το δάσος που διασχίζουμε ειναι πανέμορφο, αποτελείται απο δροσερά δάση… ρόμπολα, συστάδες κωνοφόρων και οξιάς. Αργότερα, συναντώντας βραχόκηπους, βλέπουμε να ξεφυτρώνουν απο μέσα τους ορχιδέες, βιόλες, σαξιφράγες, γεράνια και πρίμουλες. Το καταφύγιο Πετρόστρουγκας είναι χτισμένο μέσα σε ένα πανέμορφο δάσος από οξιές και υπεραιωνόβια ρόμπολα σε υψόμετρο 1940 μέτρων. Εκεί θα μπορέσουμε να απολαύσουμε εκτός από την υπέροχη θέα, μαγειρευτό φαγητό και ροφήματα, τη ζέστη από τζάκια και ξυλόσομπες σε όλους τους χώρους του καταφυγίου, αλλά και τη φιλοξενία των διαχειριστών του. Το καταφύγιο έχει δυνατότητα φιλοξενίας μέχρι και 72 ατόμων.

Ημέρα 3. Αλπική ζώνη. Προς το Οροπέδιο των Μουσών

Απο το σημείο αυτό και έπειτα θα ξεκινήσουμε να βλέπουμε την χλωρίδα σιγα σιγά να φθίνει. Οπως ανεβαίνουμε, αργά αργά ξεκινάμε να περνάμε στο αλπικό πεδίο του Ολύμπου οπου η θέα προς παντού θα μας συγκλονίζει σε κάθε χιλιόμετρο απο εδω και στο εξής. Μετά απο αρκετή ανηφόρα, σε υψόμετρο 2485 πιάνουμε την κορυφή Σκούρτα, απο όπου πλεον το αλπικό τοπίο είναι ολοφάνερο και η θέα προς όλες τις κατευθύνσεις είναι εκπληκτική. Η διάσχιση μιας στενής ράχης που ονομάζεται “Λαιμός” πήρε το όνομα της ακριβώς επειδή μοιάζει σαν τέτοιο. Είναι μια στενή ραχη στην οποία θα περπατάμε χωρίς να κινδυνεύουμε να πέσουμε, ενώ όπως κυρτώνει η ράχη θα βλέπουμε το χάος δεξιά και αριστερά με εκπληκτική θέα που θα μας υπενθυμίζει ποσο ψηλά βρισκόμαστε. Διασχίζοντας τον Λαιμό φτάνουμε στις απέναντι πλαγιές οπου το τελευταίο κομμάτι της διαδρομής θα μας οδηγήσει στο οροπέδιο των Μουσών. Πλέον οι βράχινοι όγκοι θα μονοπωλούν την σκοπιά μας καθώς εδώ ειναι που ξεκινάει να φαίνεται το άγριο πρόσωπο του Ολύμπου με σχηματισμούς που σχεδιάστηκαν φυσικά απο τους θεούς! Φτάνοντας στο οροπέδιο θα τακτοποιηθούμε στο καταφύγιο και θα ρίξουμε τις πρωτες ματιες στο στεφάνι και τον “Θρόνο του Δία”. Αυτός βρίσκεται σε μια από τις κορυφές του Ολύμπου και αποτελεί έναν από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς για τους ορειβάτες που επιχειρούν ανάβαση εκεί. Κάθε πρωί, όταν ανατέλλει ο ήλιος, οι σκιές που δημιουργούνται στην κόψη του βουνού, απεικονίζουν το πρόσωπο του Δία. Είναι σαν να κοιτά λένε προς το ύψωμα. Εξάλλου εκεί βρίσκεται ο θρόνος του…

Ημέρα 4. Στην ταράτσα της Ελλάδας

Στην ημέρα κορυφής θα χωριστούμε δύο ομάδες. Η πρώτη ομάδα θα ξεκινήσει για την κορυφή της Ελλάδας πολύ νωρίς. Όπως ανατέλλει ο ήλιος ετσι κι εμείς θα ξεκινήσουμε την ανάβασή μας. Η άλλη ομάδα θα ξεκινήσει αργότερα και θα πάρει άλλο δρόμο χωρίς επικινδυνότητα, περνώντας κάτω απο το Στεφάνι και τον Θρόνο του Δία.

Η ομάδα 2 θα κάνει μια διαδρομή η οποία εχει μεν αρκετη διαρκεια, είναι όμως κανονική πεζοπορία χωρίς scrambling και απότομα σημεία. Η διάσχιση των Ζωναριών είναι από τις πιο έντονες εμπειρίες τον Όλυμπο: οι σχηματισμένες γραμμές των αλλεπάλληλων στρώσεων των πανάρχαιων ιζημάτων απλώνονται από τα πόδια του ορειβάτη μέχρι τον ορίζοντα, ζωντανεύοντας τις αισθήσεις μας μπροστά στην μεγαλοπρέπεια του Ολύμπου. Το μονοπάτι είναι πολύ καλό, σταθερό και πλατύ και με λίγους ελιγμούς.

Η ομάδα 1 θα επιχειρήσει την ανάβαση στον Μύτικα απο το λούκι και θα συναντηθεί με την ομάδα 2 στο επόμενο καταφύγιό μας περνώντας απο την κακόσκαλα. Άνθρωποι απο όλο τον κόσμο έρχονται για την διάσχιση αυτή και διαθέτουν τεράστια χρηματικά ποσά για να ζήσουν αυτή την μοναδική στον κόσμο εμπειρία. Είναι η πιό επικίνδυνη διαδρομή της αποστολής αλλα και η πιό αξιοσημείωτη. Η ανάβαση στο λούκι είναι δυνατό scrambling στην διάρκεια του οποίου θα πρέπει να ανεβαίνουμε ενα απότομο πέρασμα και να χρησιμοποιούμε και τα χέρια μας. Όσοι τολμηροί γυρίσουν το κεφάλι τους, τους περιμένει ενα μοναδικό θέαμα βλέποντας το απόκρημνο αυτό τμήμα και έχοντας απέραντη θέα προς το Λιτόχωρο και την Κατερίνη. Η κορυφή του Ολύμπου είναι δύσκολο να περιγραφεί, καθώς η συγκίνηση αυτού του επιτεύγματος δεν μπορεί να χωρέσει σε λόγια. Η επαφή μας με το υψηλότερο σημείο της Ελλάδας θα είναι κάτι που θα θυμόμαστε για πάντα και τα μάτια μας θα θολώσουν απο το μεγαλείο της θέας. Γύρω μας δεν θα υπάρχει υψηλότερη κορυφή, αυτή είναι η ταράτσα της Ελλάδας! Οι απέναντι πλαγιές που θα βλέπουμε οι οποίες θα είναι όλες πιο χαμηλά απο εμάς, αλλα και το ίδιο το βουνό χαμηλότερα είναι μια θέα που δεν ξεχνας ποτέ. Το ήπιο τοπίο στα χαμηλά στρώματα του Ολύμπου, αλλα και το άγριο και απόκρημνο στα υψηλότερα στρώματα, μας δίνει μια εμπειρία που σε ελάχιστα άλλα σημεία μπορούμε να ζήσουμε. Η συνέχεια της διαδρομής μας είναι μέσω του μονοπατιού της κακόσκαλας. Το κομμάτι αυτό της διαδρομής είναι εξίσου επικίνδυνο και απαιτεί ίσως μεγαλύτερη προσοχή απο το λούκι. Μέχρι την σκάλα η διαδρομή μας θα είναι παρομοίως απόκρημνη και θα κινούμαστε σε ευθεία δίπλα σε γκρεμό έχοντας τα βράχια ώς βοήθεια για να κρατιόμαστε. Κατά όλη την διάρκεια της ανάβασης στην κορυφή και το πέρασμα της κακόσκαλας θα λάβουμε όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας. Τα μέλη της ομάδας θα διασφαλιστούν κατά πτώσης πετρών και κατά της πτώσης των ιδίων με ειδικές ορειβατικές ζώνες, ορειβατικό σχοινί και σωστή δέση των κόμπων που θα μας κρατήσουν ότι και αν γίνει.

Η διαδρομή της κορυφής που θα γίνει απο την ομάδα 1 ειναι ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΓΙΑ ΑΚΡΟΦΟΒΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΥΨΟΦΟΒΙΚΟΥΣ, και απαιτεί θάρρος, ψυχραιμία και συγκροτημένη κίνηση. Είναι μια διαδρομή που έχει επικινδυνότητα και είναι απαραίτητη η σοβαρότητα και η τήρηση των υποδείξεων που θα σου κάνουν οι συνοδοί βουνού. Η ομάδα 1 συναντάει την ομάδα 2 στο επόμενο καταφύγιό μας (Σπήλιος Αγαπητός) και γινόμαστε και πάλι μία ομάδα για να συνεχίσουμε την επόμενη ημέρα την πορεία μας.

Ημέρα 5. Το κατέβασμα του Ενιπέα

Η διαδρομή μας ξεκινάει απο το τελευταίο μας καταφύγιο και κάνουμε μια μεγάλη κατάβαση. Όλη η μέρα μας θα είναι με πορεία κατηφορική οπότε προσοχή στα γόνατα! Το τμήμα μέχρι την τοποθεσία Πριόνια αποτελεί τμήμα του ορειβατικού μονοπατιού Ε4 και είναι η πιο πολυσύχναστη διαδρομή στον Όλυμπο. Το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής κινείται σε πυκνό δάσος από πεύκα, οξυές και έλατα. Τα πυκνά πεύκα σε συνδυασμό με τις οξυές και τα έλατα δίνουν στο τοπίο μια ξεχωριστή γοητεία. Η διαδρομή είναι κατάφυγη απο τεράστια δέντρα και με πολύ σκιά. Καθώς φτάνουμε στα Πριόνια θα ξεκινήσουμε να συντροφευόμαστε απο τα πολύ ελκυστικά νερά του Ενιπέα. Συναντάμε τον πρώτο καταρράκτη πριν το σημείο ξεκούρασής μας όπου μπορούμε να κάνουμε ενα δροσιστικό μπάνιο και να πάρουμε δυνάμεις σε διπλανή ταβέρνα πριν κάνουμε το επόμενο τμήμα το οποίο είναι αρκετά μεγάλο. Στα Πριόνια θα κάνουμε ενα μεγάλο διάλειμμα για να προετοιμαστούμε για το φαράγγι του Ενιπέα, μια καταπληκτική διαδρομή που θα μας πάρει τουλάχιστον 4 ώρες.

Η διαδρομή του Ενιπέα είναι 12 χιλιόμετρα και κατηφορική. Πρόκειται για μια μαγευτική πεζοπορική διαδρομή σπάνιας ομορφιάς. Η διαδρομή μας παίρνει το ποτάμι από τα αριστερά, ενώ στη συνέχεια το διασχίζουμε επτά φορές από πανέμορφα ξύλινα γεφυράκια, έχοντας το ποτάμι πότε από τα δεξιά και πότε από τα αριστερά. Πεζοπορούμε στην σκιά τεράστιων δέντρων, μέσα σε πυκνή βλάστηση και πάντα με συντροφιά τον ήχο του ποταμού. Στο τελειώμα της διαδρομής του Ενιπέα θα έχουμε και μπροστά μας την υπέροχη θέα του Αιγαίου. Θα επισκεφθούμε επίσης τον καταρράκτη του Ενιπέα, οπου το νερό πέφτει απο ύψος 38 μέτρων σε όσους τολμήσουν άλλο ενα μπανάκι. Στην κοίτη του σημείου αυτού σχηματίζεται μια υπέροχη γαλαζοπράσινη λίμνη, ενώ σε όλη την διαδρομή υπαρχουν σημεία με βάθρες για όσους δεν χορταίνουν να δροσίζονται στα παγωμένα νερά του Ενιπέα! Εαν υπάρξει ανάγκη, μπορει κάποιος να κατέβει με όχημα στο Λιτόχωρο χωρίς να κάνει όλη την διαδρομή

Εάν οι χρόνοι και οι αντοχές μας είναι καλά, θα έχουμε την ευκαιρία να επισκευθούμε την Παλαιά Μονή του Αγίου Διονυσίου, που ιδρύθηκε τον 16ο αιώνα. Μέσω όμως του μονοπατιού θα περάσουμε σίγουρα απο το σπήλαιο όπου ασκήτευσε ο Άγιος Διονύσιος, που βρίσκεται καλά κρυμμένο μέσα στο βράχο δίπλα στον ποταμό.